Wilders en het gelijk van de kiezer

Een interview gisteren met Geert Wilders. Dat zien we niet vaak; Geert is meer van het twitteren - waarschijnlijk omdat zijn boodschap beter in een zeer beperkt aantal lettertekens past. Maar goed, hij mocht aanschuiven bij een tamelijk kritiekloze Frits Wester, vooral om de SP aan te pakken. Want voor het eerst sinds de oprichting van zijn eenmanspartij gaat het bergaf in de peilingen. En dat doet pijn.

Wat Wilders te melden had was tamelijk voorspelbaar en daarom niet bijster interessant. Maar de peilingen laten wel een opmerkelijke trend zien: er is een grote overloop van de PVV naar de SP. Van de PVV naar de SP! Van de meest rechtse partij in het politieke spectrum naar de meest linkse! Dat zegt veel over het betreffende deel van het electoraat. Nooit tevreden, tegen stemmen om het tegen stemmen. Eigenbelang eerst. En vooral: geen kaas gegeten van het inhoudelijke program van deze partijen, want met een beetje achterliggende kennis is een dergelijke overstap nauwelijks te maken.

Maar het zegt nog iets. Waar bij de start van dit kabinet ronkend werd geadverteerd met de wens van Nederland voor een rechts kabinet en een rechts beleid, geven de peilingen aan dat daarvan geen sprake is. Links of rechts zal de PVV-kiezer wordt wezen; het gaat om behoud van het bekende. De bekende identiteit, het bekende inkomen, de bekende sociale zekerheid, het bekende pensioen. Behoudzucht is de brug tussen PVV en SP - en de kiezer blijkt behoudzuchtig. In ieder geval bij Maurice de Hond.

De kiezer heeft altijd gelijk, is een altijd gehoord adagium in Den Haag daags na de verkiezingen. Maar wat blijft er over van dat gelijk als de kiezer zelf niet weet waarvoor hij kiest? Niet veel meer dan het gelijk van de vismarkt.