maandag 23 januari 2012

Compassie

Het CDA gaat er voor! En hoe. Met een hoog Eureka-gehalte moderniseren de laatsten der christendemocraten hun kernwaarden. Compassie moet het worden. Tuurlijk, dacht ik meteen. Als er één woord thuis hoort bij een club die nieuwtestamentisch bezig wil zijn, dan is het wel compassie. Want de held uit hun verhaal, de man die meer dan tweeduizend jaar christendom op zijn geweten heeft, is toch - vooruit, samen met de Dalai Lama - de kampioen mededogen?

Maar het C-woord was nog niet gevallen, of een groep tweederangs prominenten begon al te morren. Compassie is zijig. Compassie is links. Compassie is niet te rijmen met wat we aan het doen zijn: het saneren van Nederland. Daar kunnen we geen compassie bij gebruiken, daarvoor hebben we een rekenmachine nodig. En preken over compassie terwijl je een akkoord uitvoert waar de handtekening van Wilders onder staat, tja, da's niet erg geloofwaardig.

Het deed mij denken aan het oprichtingscongres van het CDA, waar ook een richtingenstrijd plaatsvond. Met Van Agt als eerste lijsttrekker had het CDA een rechts imago, zeer tegen de zin van tweede man Aantjes. Hij hield daarom op dat congres zijn beroemde 'Bergrede', vol met compassie. het CDA moest de hongerige voeden, de zieke verplegen, de vluchteling huisvesten. Inderdaad, vrijwel dezelfde woorden als die van de grote roerganger J.C. van Nazareth.

Het resultaat is bekend. De CDA-compassie leidde tot het kabinet-Van Agt-Wiegel en later de kabinetten-Lubbers. Er was nog nooit zo hard en zo 'no-nonsense' gesaneerd als na die Bergrede. Een waarschuwing lijkt dus op zijn plaats: als het CDA compassie preekt, pas dan op je tellen!







Geen opmerkingen:

Een reactie posten